وبلاگ ابوالفضل نیکوکار

من زندگی را دوست دارم ولی از زندگی دوباره می ترسم دین را دوست دارم ولی از کشیش ها می ترسم قانون را دوست دارم ولی از پاسبان ها می ترسم عشق را دوست دارم ولی از زن ها می ترسم کودکان را دوست دارم ولی از آئینه می ترسم سلام را دوست دارم ولی از زبانم می ترسم من می ترسم پس هستم این چنین می گذرد روز و روزگار من من روز را دوست دارم ولی از روزگار می ترسم وبلاگ ابوالفضل نیکوکار...

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم                  گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم پر پروانه شکستن هنر انسان نیست ؛                  گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ؛                  وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند ؛                  طلب عشق زهر بی سر و پایی نکنیم ... ******************************************************** پس شاخه های یاس و مریم فرق دارند؟!                                       آری، اگر بسیار، اگر کم فرق دارند شادم تصور می کنی وقتی ندانی                                            لبخندهای شادی و غم فرق دارند برعکس می گردم طواف خانه ات را                                             دیوانه ها آدم به آدم فرق دارند من با یقین کافر، جهان با شک مسلمان                                        با این حساب اهل جهنم فرق دارند بر من به چشم کشته عشقت نظر کن                                       پروانه های مرده با هم فرق دارند! وبلاگ ابوالفضل نیکوکار...

امام عسكري ‏عليه السلام: دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزي نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران روز هشتم ربیع الاول سال 260 هجری، روز دردآلودی برای شهر سامرا بود؛ زیرا خبر شهادت امام عسکری در عنفوان جوانی همه جا را فرا گرفت. بازارها تعطیل شد و توده های محرومی که محبت خود را نسبت به امام، از ترس سرکوب نظام، نهان می داشتند، امروز عنان عواطف خروشان خویش را از کف دادند و شتابان وگریان به سوی خانه امام حرکت کردند. گرچه امام حسن عسکری علیه السلام به حکم اوضاع نامساعد و محدودیت بسیار شدیدی که حکومت عباسیان برقرار کرده بود، موفق به گسترش دامنه دانش خود در سطح جامعه نشد، اما در عین حال، در همان فشار و خفقان شاگردانی تربیت کرد که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف اسلام و رفع شبهات دشمنان نقش موثری داشتند. رفت و فردا را به موعود(عج) سپرد از آن جایی که امام حسن علیه السلام به دستور خلیفه عباسی در سامرا در محله عسکر سکونت اجباری داشتند «عسکری» نامیده می شوند. ایشان مهرباني محض بود و صبر تمام. امام، دل به فردايي سپرده است که موعودش عليه‏السلام، حقيقت دين را فرياد زند. مي‏رود و دنيا را وبلاگ ابوالفضل نیکوکار...